Το «τίποτα» δεν υπάρχει!

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι το «τίποτα» δεν υπάρχει, αφού μόλις σκεφτείς το «τίποτα» αυτό αμέσως γίνεται «κάτι».

Οι «σύγχρονοι» επιστήμονες της αστρονομίας και της φυσικής ξόδεψαν περίπου 1.000 χρόνια σκεπτόμενοι το «τίποτα» μέχρι να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες είχαν δίκιο. 

Εντάξει το γνωρίζω ότι οι εισαγωγές μου στα άρθρα μου είναι κάπως μπερδεμένες, γι’ αυτό ας το πάρουμε απ’ την αρχή. Από πολύ αρχή… τόσο αρχή όσο η στιγμή της Μεγάλης Έκρηξης. 

Λίγο πριν την Μεγάλη Έκρηξη 

Από την ημέρα που διατυπώθηκε η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης έως και σήμερα το μεγαλύτερο ερώτημα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα είναι «Τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη;».

Αρχικά οι άνθρωποι όσο εξελίσσονταν σε κοινωνίες αντιμετώπιζαν τα ανεξήγητα ως «θεϊκή παρέμβαση». Η αλήθεια είναι ότι ήταν μια καλή λύση, αφού κανείς δεν είχε απαντήσεις και με την «θεϊκή παρέμβαση» όλα ήταν απλά. Ο θεός ξέρει, εμείς δεν ξέρουμε… άγνωστες οι βουλές του κυρίου κ.ο.κ.

Βέβαια και σήμερα ισχύει περίπου το ίδιο αν όπου  «θεϊκή παρέμβαση» βάλουμε την λέξη «σύμπαν». Εντάξει υπερβάλω λίγο, δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα. Απλά τώρα οι άνθρωποι μπορούν να «σκαλίζουν» ανενόχλητοι το απώτερο παρελθόν του σύμπαντος και της δημιουργίας του.  

Ως γνωστών, καθώς η σύγχρονη ανθρωπότητα είναι ακόμα σε βρεφική ηλικία, όσο σκαλίζουμε το παρελθόν αντί να βρίσκουμε απαντήσεις, διαπιστώνουμε ότι όσα περισσότερα μαθαίνουμε τόσα λιγότερα ξέρουμε.  

Οπότε έχουμε πάρα πολύ δρόμο μπροστά μας και κάθε θεωρία αυτή την στιγμή, όσο απίθανη και να μοιάζει, έχει τις ίδιες πιθανότητες με τις υπόλοιπες. 

Ο Ησίοδος ξεκινάει την Θεογονία με την έκφραση «Εν αρχή ην το χάος». Όμως τι είναι το «Χάος»; Για τον Ησίοδο το Χάος είναι η «οντότητα» από την οποία πρόβαλλαν όλα.   Μια «οντότητα», λοιπόν δεν μπορεί να είναι «τίποτα», είναι «κάτι». Και να που χιλιάδες χρόνια μετά ξεπηδούν θεωρίες που ισχυρίζονται ότι όντως η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η αρχή του σύμπαντος, αλλά ένα απο τα στάδια της ζωής του. 

Ο κύκλος ζωής του Σύμπαντος  

Η ροή του χρόνου είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή, αλλά πάρα πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητή. Ένα πολύ καλό παράδειγμα για να κατανοήσουμε την ροή του χρόνου είναι η ταινία «How the Grinch Stole Christmas» (στα ελληνικά «Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων). Η ταινία αφορά μια πόλη, την Χούβιλ, όπου ένα πλάσμα ο Γκρίντς σκοπεύει να στερήσει τα Χριστούγεννα από τους κατοίκους της. Το θέμα είναι ότι όλα αυτά εξελίσσονται μέσα σε μια χιονονιφάδα από την στιγμή που αυτή δημιουργείτε στον ουρανό μέχρι να πέσει στη Γη. Με άλλα λόγια όλη η ζωή των πλασμάτων της Χούβιλ, για τα ανθρώπινα πλάσματα διαρκεί μερικά λεπτά.  Έτσι είναι ο χρόνος, σχετικός!

Άρα, λοιπόν, το να μετρήσουμε τον «χρόνο» του σύμπαντος είναι σχεδόν αδύνατον μιας και όταν το κάνουμε, τον αντιλαμβανόμαστε μόνο μέσα απ’ την δική μας ύπαρξη. Το ίδιο ισχύει και για την Μεγάλη Έκρηξη. Θεωρούμε ότι ο «χωροχρόνος» γεννήθηκε μαζί με την Μεγάλη Έκρηξη, αλλά τώρα εμείς είμαστε οι κάτοικοι της Χούβιλ.   

Σκεφτείτε λοιπόν ότι η χιονονιφάδα πριν πάρει αυτή την μορφή ήταν νερό και όταν πέσει στην Γη πάλι θα γίνει νερό και μετά θα μετατραπεί σε κάτι άλλο, ώστε να ξανά γίνει νερό και να ξανά γίνει χιονονιφάδα κ.ο.κ.

Κάπως έτσι μια νέα θεωρία ισχυρίζεται ότι η Μεγάλη Έκρηξη δεν ήταν η αρχή των πάντων, ήταν απλά ένα στάδιο της ζωής του Σύμπαντος. Μάλιστα αρκετοί επιστήμονες πιστεύουν ότι ακόμα ζούμε στα απομεινάρια της Μεγάλης Έκρηξης, δηλαδή ότι η έκρηξη ακόμα εξελίσσεται (όπως στην ταινία όπου η ζωή διαρκεί όσο η χιονονιφάδα πέφτει στη Γη).  Αυτό ενισχύεται και από το φαινόμενο ότι όσο πιο πίσω κοιτάμε, βλέπουμε γαλαξίες σε πρώιμο στάδιο, ενώ σήμερα ξέρουμε ότι οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους όπως τα συντρίμια μιας έκρηξης. 

Συνεχίζοντας αυτή την θεωρία, πριν από το Σύμπαν υπήρχε ένα άλλο σύμπαν το οποίο μετατράπηκε σε μια μαύρη τρύπα… και εκείνη η μαύρη τρύπα κάποια στιγμή εξεράγει γιατί απλά ήταν «αναμενόμενο» να συμβεί. Έτσι από εκείνη την έκρηξη δημιουργήθηκε το δικό μας Σύμπαν, το οποίο κάποια στιγμή θα ξανά μετατραπεί σε μια υπερ-μαύρη τρύπα, όπως το νερό-χιονονιφάδα-νερό κ.ο.κ.

Όλα αυτά και αρκετές ακόμα θεωρίες καταρρίπτουν την έννοια του «τίποτα». Καθώς για πολλά χρόνια αρκετοί πίστευαν ότι τίποτα δεν υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη ή ότι τίποτα δεν υπάρχει ανάμεσα στα ουράνια σώματα.   

Η αλήθεια είναι ότι ο κύκλος ζωής του Σύμπαντος έρχεται σε αρμονία με την γενικότερη λειτουργία των πραγμάτων μέσα και έξω από τον πλανήτη μας. Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ότι αυτός ο κανόνας ισχύει παντού και μάλιστα ότι τα απομεινάρια μιας οντότητας είναι η πηγή ζωής μιας άλλης. Γιατί μια μαύρη τρύπα να αποτελεί εξαίρεση; Κανείς δεν ξέρει, ίσως και να αποτελεί. Όπως έχω ξανά γράψει η ανθρώπινη κατανόηση σταματάει στις μαύρες τρύπες.

Αν όντως ζούμε ακόμα μέσα στα απομεινάρια της Μεγάλης Έκρηξης, τι θα γίνει άραγε όταν αυτή κάποια στιγμή απλά τελειώσει; 

Βέβαια από την άλλη πλευρά είναι «βολικό» να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στις ακατανόητες μαύρες τρύπες. Είναι ο νέος «θεός», άγνωστες και ακατανόητες οι βουλές της μαύρης τρύπας… Το σίγουρο είναι ότι όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι το τίποτα δεν υπήρξε ποτέ

Όπως και να’ χει κατά πάσα πιθανότητα ζούμε μέσα στην δική μας χιονονιφάδα.

Με τους συμπαντικούς μου χαιρετιμούς,
Αλεξάνδρα Μαξούρα