Τα παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα γίνονται πιο επιθετικά;

Παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης αποκλίνουσας συμπεριφοράς - και τα κορίτσια, ειδικότερα, μπορεί να είναι πιο πιθανό να κάνουν κατάχρηση ναρκωτικών και αλκοόλ , σύμφωνα με μια νέα μελέτη σε ποντίκια.

Ενώ πολλές μελέτες έχουν περιγράψει την αδιαμφισβήτητη αξία της παρουσίας της μητέρας, λίγες έχουν τονίσει σαφώς τη σημασία του πατρικού ρόλου. Οι ερευνητές λένε ότι αυτή είναι η πρώτη μελέτη η οποία συσχετίζει την απουσία του πατέρα με φυσικές αλλαγές στον εγκέφαλο .

"Παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιήσαμε ποντίκια, τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά και για τους ανθρώπους. Χρησιμοποιήσαμε ένα είδος ποντικιών τα οποία, όπως και σε ορισμένους ανθρώπινους πληθυσμούς, είναι μονογαμικά και μεγαλώνουν τους απογόνους τους από κοινού.», λέει η συντάκτης της μελέτης Gabriella Gobbi, καθηγήτρια ιατρικής και ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ερευνών του Πανεπιστημίου McGill.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘Cerebral Cortex’, οι ερευνητές συνέκριναν την κοινωνική συμπεριφορά και την ανατομία του εγκεφάλου των ποντικιών που μεγάλωσαν και με τους δύο γονείς, με εκείνα που είχαν μεγαλώσει μόνο με τις μητέρες τους. Τα ποντίκια που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα παρουσίασαν ανωμαλία στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και ήταν πιο επιθετικά από αυτά που μεγάλωσαν με δύο γονείς. Τα αποτελέσματα αυτά ήταν ισχυρότερα στους θηλυκούς απογόνους από ότι στους αρσενικούς.

Οι παρεκκλίνουσες συμπεριφορές που παρατηρήθηκαν είναι σύμφωνες με τις μελέτες σε παιδιά που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα. Αυτά τα παιδιά έχει παρατηρηθεί ότι έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν αποκλίνουσα συμπεριφορά και ιδιαίτερα τα κορίτσια έχουν δείξει αυξημένο κίνδυνο κατάχρησης ουσιών. Αυτό υποδηλώνει ότι τα ποντίκια είναι ένα καλό παράδειγμα για την κατανόηση του πώς προκύπτουν αυτές οι επιδράσεις στον άνθρωπο.

Νεογνά που στερήθηκαν τον πατέρα τους παρουσίασαν επίσης ελαττώματα στον προμετωπιαίο φλοιό, ένα τμήμα του εγκεφάλου που βοηθά στον έλεγχο της κοινωνικής και γνωστικής δραστηριότητας, η οποία συνδέεται με τις διαταραχές συμπεριφοράς.

Τα αποτελέσματα θα πρέπει να παρακινήσουν τους ερευνητές να εξετάσουν πιο βαθιά το ρόλο του πατέρα κατά τη διάρκεια των κρίσιμων σταδίων της ανάπτυξης, ενώ δείχνουν ότι και οι δύο γονείς είναι σημαντικοί για την ορθή ανάπτυξη της ψυχικής υγείας των παιδιών.